Ik kreeg een aantal maanden geleden een mail van een oud-collega van een vriendin van mij. Of de presentatie over kansen ook naar Venray kon komen. Ik dacht: dat is toch een kans die de school weer pakt om hun leerlingen te laten ontdekken dat ze alle kansen mogen aangrijpen die ze voor de voeten krijgen. Ik krijg niet zoveel kansen voor mijn voeten, jawel maar dat doet heel veel pijn voor de anderen.
Dus we komen in Venray aan en ik heb al meteen een liedje van Marco Borsato in mijn hoofd: Vandaag is Rood. Had ook een Engels liedje kunnen zijn: On the Rood Agian, want het was een heel rood gebouw. Toen ik er binnen was, zag ik onverwachts een oud-klasgenoot van mij. Ze werkt daar met de taak om de examen-zaken in orde te maken, leuk dat de school ook daar weer een kans pakt voor beide partijen š„³ š. Toen we onze presentatie begon, was het echt muisstil in het klaslokaal. Dan is mijn verhaal ook zo gepiept.
Of eigenlijk niet, want als een muis stil is piept hij niet. Goed verhaal, lekker kort ook. Het gezinnetje wat ik heel erg goed onthouden heb wat is: Als je iets vraagt, dan kom je waar je uiteindelijk wil zijn. Dus vraag maar raak, en dan het liefst lekker diep, want je gaat dadelijk een werkstuk over Siem schrijven waarbij je aan de hand van een aantal vragen je bevindingen van hem gaat beschrijven. Dus we gaan nu even lekker tweetallen maken waarmee jullie zometeen echte diepe vragen gaan stellen aan de gastspreker. dus ik voelde me net een politicus, maar dan wel eentje die wel weet waar hij het over heeft. Dat was fijn fijn fijn. Nogmaals heel erg bedankt voor de oprechte aandacht
